Föhn fotografeert 50 jarige schouwburg Tilburg

Een hedendaags monument
- Zes fotografen geïnspireerd door Schouwburg Tilburg

Voor Schouwburg Tilburg is 2011 een jubileumjaar: op 1 maart viert de Tilburgse schouwburg zijn 50-ste verjaardag. Fotografencollectief Föhn bijt de spits af in dit bijzondere jaar vol jubileumactiviteiten.

Theaters Tilburg, in samenwerking met Kunstpodium T, nodigden de fotografen van het collectief uit om te verbeelden wat hen opvalt, verrast, verwondert en inspireert aan de schouwburg. Het bijzondere resultaat is te zien in een speciaal voor het jubileum samengestelde foto-expositie.

Fotografencollectief Föhn werd opgericht in 2008. Aan deze expositie doen zes van de tien leden van dit collectief mee n.l.: Anjes Gesink, Claudia den Boer, Erik Klein Wolterink, Lisa Jacobs, Mariska van Zutven en Ria Kock.


Exposanten:

• Erik Klein Wolterink wekt het terrein van 1958 waarop de schouwburg werd gebouwd, weer tot leven, vermengt heden en verleden.
• Anjes Gesink laat de opperste concentratie zien van verschillende dansers die optraden in de schouwburg, van de opwarming tot de ontlading na de voorstelling.
• In de foto’s van Lisa Jacobs krijgen alledaagse zaken in de schouwburg hun eigen podium, we zien hoe zelfs een opslagruimte iets theatraals krijgt en hoe alles in het gebouw “theater ademt”.
• Het grote, lege podium van de schouwburg zonder theatrale aankleding fascineert Claudia den Boer. Elk detail van deze bijna industriële ruimte is naakt en puur gefotografeerd. Hier wordt de schouwburg ontmaskerd.
• Geïnteresseerd in hoe en waar mensen leven, wonen, werken en ontspannen, heeft Ria Kock de sfeer van het interieur willen vastleggen, daarbij gebruik makend van het bestaande licht. De trappen in het gebouw spelen in haar verhaal de hoofdrol.
• Mariska van Zutven heeft Jan Starink en Tonny Geelen geportretteerd, twee mensen die de inspirerende kracht van de nieuwe schouwburg, 50 jaar geleden, van dichtbij hebben ervaren.



Föhn fotografeert overwegend vanuit een documentaire inslag en probeert een uitspraak te doen over de manier waarop de mens zich verhoudt tot zijn omgeving.
Föhn onderzoekt daarnaast de taal van fotografie in het hier en nu, maar ook in verleden en toekomst.

De tentoonstelling is te bezichtigen van 6 januari tot eind maart als er concerten plaatsvinden in de concertzaal. Op aanvraag kunnen groepen de voorstelling bezichtigen onder begeleiding van een de fotografen.
Bel voor meer informatie:013-5490321 Deze tentoonstelling is tot stand gekomen in samenwerking met Kunstpodium T, bemiddelaar met de doelstelling talentvolle aankomend kunstenaars een podium te bieden, en mede mogelijk gemaakt door Fujifilm, Philips en Stichting KoBra.



Voor meer informatie over het 50 jarig bestaan: www.theaterstilburg.nl
Meer informatie Föhn: www.fohnfotografie.nl
Meer informatie Expositie: www.theaterstilburg50.blogspot.com

Anjes Gesink

Voor aanvang

Voor aanvang van de voorstelling zit je in het ongewisse, je weet niet precies wat er komen gaat. Ook jij als bezoeker bent gehuld in een vorm van concentratie. Je bereidt je mentaal voor op wat er komen gaat. Tijdens de voorstelling word je meegezogen in het verhaal dat zich op het podium afspeelt en pas als de lichten weer aan gaan kom je weer in de bewoonde wereld terecht. Daartussen zit een aantal minuten dat je met 1 been nog in de wereld van de voorstelling staat en met het andere in de bewoonde wereld.
Dit gaat bij de artiesten niet anders en dit is dan ook wat ik in beeld heb gebracht. De opperste concentratie tijdens de opwarming en de ontlading na de voorstelling.

Erik Klein Wolterink

Op 29 augustus 1958 staat een fotograaf op de toren van de Heikese kerk in Tilburg. Hij maakt twee foto’s van het toekomstige Schouwburgterrein.

Ruim 50 jaar later, op 11 december 2010, fotografeer ik een andere wereld.

Deze foto’s vormen de basis voor mijn drie collages.


PS: Met dank aan Persbureau Van Eijndhoven.

Ria Kock

Poëzie in de hoofdrol

Geïnteresseerd in hoe/waar mensen leven, wonen, werken en ontspannen, heb ik me gericht op het interieur van Schouwburg Tilburg. In eerste instantie heb ik de diverse zalen, kleedkamers, foyer en restaurant verkend. Verschillende ruimtes met elk hun eigen, maar ook gezamenlijk oogmerk, namelijk het entertainen en laten ontspannen van mensen in een aangename sfeer. Vooral die sfeer - ik noem het mijn poëzie van de werkelijkheid - heb ik proberen vast te leggen, gebruik makend van natuurlijk bestaand licht, of het aanwezige kunstlicht.

Al dwalend door het gebouw, trap op trap af, viel het me op hoeveel trappen er eigenlijk zijn. Van staatsietrap tot toneeltrapje hebben ze allemaal hun eigen rol. Hoe je het ook wendt of keert, (bijna) iedereen daalt wel ergens in het gebouw een trap af, of beklimt er een. Hoewel er geen mensen op mijn foto’s zichtbaar zijn, denk ik dat je hun visuele aanwezigheid wel kunt bespeuren. Schouwburg Tilburg als ontmoetingsplek, waar mensen in groten getale figureren.

Mooi vind ik dat de architecten Gerard Holt en Bernard Bijvoet de grote witte pilaren alleen voor de sier hebben gemaakt. Ze dienen verder helemaal nergens toe, zo hoorde de schoonzoon van Holt, ook architect, eertijds de heren vertellen. Dit was te danken aan Bijvoet, de poëet van het stel! Een publicatie met de titel Schouwburg Tilburg: het gebouw: modernistisch, democratiseren, functioneel, vernieuwend en poëtisch van aard geeft eveneens aan dat er poëzie in het spel is.

N.B. Auteur publicatie: M.C. Kerstens-van Spaendonck (Regionaal Archief Tilburg, 1993)

Claudia den Boer

De wat kale en industrieel ogende ruimten van de Tilburgse Schouwburg waren de plekken die me het meest aantrokken. Er is in die ruimten niets van de magie van een voorstelling terug te vinden, maar het zijn wel de plekken waar het (deels) ontstaat, aan de rand van het podium. Je ziet ze niet, maar deze ruimten zijn een onderdeel van het gebouw, een belangrijk onderdeel, die ik bestaansrecht wilde geven door ze te fotograferen zoals ze zijn.

Lisa Jacobs

In mijn foto's krijgen alledaagse zaken in de schouwburg hun eigen podium, we zien hoe zelfs een opslagruimte iets theatraals krijgt en hoe alles in het gebouw “theater ademt”

Mariska van Zutven

Tonny Geelen

Door haar voormalige studenten wordt Tonny ook wel 'de Tilburgse Diva' genoemd.

In April 2010 leer ik Tonny Geelen kennen, samen met haar goede vriendin Greet de Cock, is Tonny mede-oprichtster van dansschool Pirouette in Tilburg. Deze dansschool zal later fuseren tot de Dansacademie zoals wij die nu in Tilburg kennen.

In het voortraject van deze expositie zocht ik naar Tilburgers wiens leven zich verbonden had met dat van onze schouwburg. Ik kwam bij Tonny en het Tilburgse dansonderwijs terecht. De schouwburg en dansacademie zitten ondertussen, via de concertzaal, aan elkaar vergroeid.

Ergens, zo dacht ik, zijn er mensen geweest, 50 jaar geleden, die aan het begin van die vruchtbare relatie hebben gestaan en geploeterd hebben voor een plek waar zij hun vak met passie konden uitvoeren. Tonny is zo iemand. Ze had een ambitie en kreeg de mogelijkheden hier in Tilburg.

Het ontstaan van de schouwburg moet de Tilburgse cultuurdragers van de jaren '60 ( en ook later) de energie hebben gegeven om hun passie maximaal uit te dragen. Ik houd wel van die vaandeldragers, van het soort mensen wat ergens écht voor gaat. Zulke mensen wil ik bedanken, die wil ik koesteren en op een sokkel zetten.

Tegelijkertijd zie ik het verschil tussen wat de tijd met mensen doet of met een instellingen zoals de schouwburg; Ik zie bij Tonny geen verandering in haar geest, maar wel in de mogelijkheden van het lichaam. Terwijl een schouwburg, haar vorm behoudt én moderniseert én vernieuwt én een en al vitaliteit ademt.